Over mij
Over Mieke
In 2010 heb ik samen met mijn vriend een zoon geadopteerd, nadat een jarenlang medisch traject om zwanger te worden op niets was uitgelopen. Aan de start van onze kinderloosheid zag ik erg op tegen de medische behandelingen. Het ziekenhuis had hier echter informatie-avonden over en we werden op elke stap voorbereid.
Op mijn werk, waar niemand wist dat zwanger worden voor mij geen vanzelfsprekendheid was, hing een inschrijfvel op het secretariaat. Een weddenschap: wie zou de volgende zijn op de afdeling die zwanger werd? Mijn naam prijkte maandenlang bovenaan. Hier was ik niet op voorbereid.
Het taboe van kinderloosheid
“Ik merk dat ik helemaal niet open ben over onze kinderloosheid. Keer op keer vraag ik me af waarom. Het begint al met de term. Ongewenste Kinderloosheid. Ongewilde Kinderloosheid. Welke tong is lenig genoeg om dit vloeiend uit te spreken? Het hele onderwerp barst ook van de lastige afkortingen, zoals IUI, IVF, ICSI en KID. Ze bekken beter, maar de betekenis blijft ingewikkeld.
Er zou één mooi, krachtig woord moeten zijn voor ongewenste kinderloosheid. Het woord ‘dapper’ is door bekende taalgebruikers in Onze Taal ooit uitgeroepen tot het mooiste woord. Dapper. Stel nou dat dapper betekent dat je geen kinderen kunt krijgen? Dus als mensen vragen waarom je geen kinderen hebt, antwoord je simpelweg: omdat wij dapper zijn. Wat een verademing”.
Uit: Hoe is het mogelijk? – Mieke de Bruin